Klawiterapia

Klawiterapia jest molekularną metodą bezinwazyjną, czyli naturalną i bezpieczną. Po raz pierwszy została oficjalnie poddana weryfikacji klinicznej w roku 1988, w Klinice Neurologicznej Instytutu Medycyny Klinicznej MSW.
Oparta jest o reakcje stymulacyjno-odruchowe i skórno-wewnętrzne, które wywołują zdrowienie. Działanie to wywołuje się pobudzaniem specjalnymi klawikami punktów, stref oraz receptów biologicznie czynnych, które poprzez układ nerwowy sterują procesami endogennymi w organizmie człowieka. Terapia ta pozostaje w ścisłym związku z funkcją i anatomią układu nerwowego.
Terapia klawikami ma zastosowanie w usprawnianiu, likwidacji bólu, ale także może być stosowana jako metoda profilaktyczna, gdzie również cieszy się powodzeniem.  Za pomocą klawików można dokonać diagnozy wstępnej, która może ukierunkować  postępowanie lecznicze. Diagnostyka w klawiterapii wykorzystuje zależności zewnętrzno-wewnętrzne – dermovisceralne , które pozwalają zazwyczaj wykonać optymalny zabieg, najbardziej istotny dla potrzeb pacjenta w danym czasie.
Zasada klawiterapii opiera się na fakcie, że organizmy ssaków posiadają  zdolności samoleczenia większości chorób na drodze wzbudzania odczynów i odruchów regulacyjnych z pól receptorowych, które znajdują się w tkance łącznej, szczególnie w skórze.

Kiedy klawiterapia się sprawdza?

Metoda sprawdza się w takich przypadkach jak: nerwice, złożone zespoły bólowe (migreny, neuralgie nerwów czaszkowych, czynnościowe bóle głowy, rwy, mięśniobóle), schorzenia psychosomatyczne (astmę, wrzodziejące zapalenie jelita grubego chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy,), alergia i katar sienny, zaburzenia naczynioruchowe i nadciśnienie tętnicze, a także w resuscytacji i reanimacji.
Metoda polega na przywróceniu utraconego przewodnictwa nerwowego przez ucisk miejsc na ciele specjalistycznym narzędziem – klawikiem, które kształtem i wyglądem przypomina gwóźdź.

Narzędzia wykonywane są ze stali chirurgicznej, która jest zaprojektowana i obrobiona laserowo w taki sposób, aby pomimo swojej ostrości nie pozwoliło na naruszenie ciągłości skórka pacjenta, z którym pracujemy. Zaostrzony koniec klawika spełnia funkcję stymulującą impuls nerwowy, docierający do kluczowych struktur nerwowego układu naszego organizmu.

Proces neurofizjologicznej rehabilitacji jest wachlarzem bardzo precyzyjnych algorytmów zaprojektowanych celowo na dane schorzenie, które są rozmieszczone na ciele człowieka. Sam proces rehabilitacji neurofizjologicznej jest uzupełniany o rehabilitację ruchową, a także o profilaktykę psychofizjologiczną (odpowiednio dobraną dietę oraz psychoterapię).