Trening korekcyjny w zespole skrzyżowania górnego wg Jandy

Przyjmowanie nieprawidłowej postawy ciała, siedzący tryb życia czy nawet niewłaściwie wykonywana aktywność fizyczna lub stres prowadzić może do rozwoju zespołów posturalnych, które charakteryzują się dysbalansem mięśniowym oraz chronicznym bólem w zaburzonym obszarze. Jednym z częściej występujących jest zespół skrzyżowania górnego według Jandy.

Objawy zespołu skrzyżowania górnego wg Jandy

Mamy tutaj do czynienia z nadmiernym przeciążeniem i skróceniem mięśni posturalnych oraz osłabieniem i zwiotczeniem mięśni fazowych. Hipertoniczne w tym przypadku będą mięśnie piersiowe, dźwigacz łopatki, podobojczykowy, część zstępująca mięśnia czworobocznego grzbietu, część górna mięśnia prostego brzucha, dwugłowy ramienia, mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy, część przednia mięśnia naramiennego, prostowniki głębokie szyjnego odcinka kręgosłupa, wewnętrzne rotatory stawu ramiennego oraz mięśnie podpotyliczne. Grupę mięśni hipotonicznych stanowią: wstępująca i środkowa część mięśnia czworobocznego, zębaty przedni, trójgłowy ramienia, część tylna mięśnia naramiennego, zginacze szyi, równoległoboczny oraz prostowniki w odcinku piersiowym kręgosłupa.

Wraz z rozwojem Upper Crossed Syndrome zwiększeniu ulega kifoza piersiowa, co skutkuje zgarbioną postawą, ograniczoną ruchomością klatki piersiowej, głową i barkami wysuniętymi w przód oraz odstającymi łopatkami. Pojawiają się również zmiany tkanek miękkich oraz sztywność w obszarze barków i szyi. W niektórych przypadkach obserwuje się także zaburzenia równowagi i bóle migrenowe. Warto podkreślić, że pojawić się mogą drażliwe pod wpływem nacisku miejsca, czyli punkty spustowe, które nierzadko promieniują do innych okolic. Ignorowanie istniejącego problemu może prowadzić do patologicznego ułożenia narządów wewnętrznych, zaburzeń krążenia czy też pogorszenia przemiany materii z powodu zmniejszonej efektywności pracy żołądka.

Leczenie

Aby przywrócić tkankom prawidłową elastyczność, długość oraz napięcie i siłę, łączy się różne techniki w taki sposób, by przyniosły jak największe i długofalowe efekty. Po przeprowadzeniu rzetelnego badania i postawieniu właściwej diagnozy, warto zadbać o rozluźnienie napiętych struktur poprzez zastosowanie technik manualnych oraz ciepłolecznictwa. Zabiegi te uwolnią od bólu oraz pokażą ciału inne formy utrzymywania postawy ciała, zdecydowanie bliższe prawidłowej i przygotują do właściwej, aktywnej pracy. Jedną z najnowocześniejszych metod jest kompleksowy trening korekcyjny, którego nadrzędnym celem jest pozbycie się powstałych kompensacji i nadmiernego napięcia z jednoczesną aktywacją nieaktywnych od dawna struktur. Oprócz części właściwej, w jego skład wchodzi także funkcjonalna rozgrzewka, potreningowe wyciszenie, stretching powięziowy oraz nauka autoterapii, która również jest niezwykle ważna, by utrzymać uzyskane ciężką pracą efekty. Niezwykle istotna jest zarówno pozycja wyjściowa, jak i końcowa ruchu, prawidłowe oddychanie oraz odpowiednia liczba powtórzeń z zastosowaniem dobrze dobranego obciążenia. Na etapie początkowym stosuje się zwykle maksymalnie 2 serie, od 8 do 12 powtórzeń. Obciążenie wynosi od 0,5 do 2,5 kg. Z wykorzystaniem odpowiedniego sprzętu, wykonuje się na przykład asymetryczny stretching kończyny górnej w wykroku, aktywuje mięśnie ściągające łopatkę, zginacze szyi czy rotatory zewnętrzne stawu ramiennego