Łokieć tenisisty – na czym polega ta dolegliwość

Łokieć tenisisty jest w dzisiejszych czasach coraz częstszą przypadłością. Dysfunkcja ta zyskała niechlubne miano “choroby zawodowej”, ze względu na to, iż najczęściej dotyka pracowników biurowych, informatyków, mechaników – wbrew pozorom miłośnicy tenisa stanowią mały odsetek pacjentów. Nie tylko nazwa choroby może być myląca- takie również są poglądy, według których łokieć tenisisty to stan zapalny ścięgien grupy prostowników nadgarstka w okolicy kłykcia bocznego kości ramiennej.  Badania w latach 90. wykazały bowiem brak czynników zapalnych oraz innych cech charakterystycznych stanu zapalnego w tym rejonie.

Łokieć tenisisty – przyczyny

Przyczyną są zmiany degeneracyjne. Uważa się, iż w skutek przeciążeń związanych z wielokrotnym powtarzaniem tego samego ruchu nadgarstka dochodzi do mikrourazów co prowadzi do zmian w strukturze włókien kolagenowych tworzących ścięgna i więzadła w okolicy bocznej części stawu łokciowego. W przebiegu choroby dodatkowo pojawia się nieprawidłowe ukrwienie zajętej okolicy, co stanowi kaskadę zdarzeń związanych z nieodpowiednim odprowadzaniem zbędnych produktów przemiany materii, zaburzone są procesy odżywienia tkanki oraz tworzy się miejscowe niedotlenienie. Lokalizacja bólu przy występującym łokciu tenisisty jest dość specyficzna i charakterystyczna. Pacjent zgłasza dolegliwości po bocznej stronie stawu łokciowego lub na całej długości przebiegu bocznej oraz grzbietowej części przedramienia (ból ma w takim przypadku charakter zwykle promieniujący). W początkowym stadium choroby dolegliwości pojawiają się głównie przy ruchach nadgarstka, na przykład: przy zaciskaniu pięści, przy chwytaniu czegoś ręką, przy obracaniu jej lub przy ruchu wyprostu nadgarstka. Wraz z postępem zmian degeneracyjnych, a tym samym wraz z postępem choroby, pacjent może odczuwać ból również w spoczynku. Świadczy to o zaawansowanym stadium choroby.

Łokieć tenisisty – leczenie

Ważnym elementem, który w przebiegu terapii jest niezbędny są odpowiednio dobrane ćwiczenia terapeutyczne. W początkowej fazie mają one charakter stymulujący kontrolę nerwowo-mięśniową, poprawianie czucia głębokiego oraz usprawnianie krążenia krwi w chorym obszarze. W kolejnym etapie należy wprowadzić ćwiczenia wzmacniające siłę mięśni przedramienia – głównie prostowników nadgarstka – oraz poprawiające, bądź utrwalające wypracowaną ruchomość w stawie. Jako dodatkowy element w terapii wykorzystać można technikę plastrowania (tak zwany kinesiotaping), mający tutaj charakter delikatnego obciążenia stawu łokciowego. Poza gabinetem fizjoterapeutycznym, pacjent może w razie potrzeby  skorzystać ze specjalnie ku temu przygotowanej ortezy na staw łokciowy. Ma ona formę opaski na przedramienia, zakładanej zazwyczaj około 5cm poniżej stawu i może okazać się ona pomocna przy odciążaniu go, a co za tym idzie – przy zmniejszeniu dolegliwości bólowych.

Jeśli szukasz skutecznej fizjoterapii lub masażu to zapraszamy.