Terapia Butlera (neuromobilizacje) – opis metody

Neuromobilizacje zostały opisane przez Davida Butlera, stąd też od nazwiska twórcy nazywamy  je terapia Butlera. Neuromobilizacje są zachowawczą metodą leczenia. Ważnym ich elementem jest dobra znajomość anatomii osoby wykonującej neuromobilizacje. Jest to metoda zajmująca się tkanką miękka – tkanka nerwową. Jest to technika przywracająca plastyczność układu nerwowego. Jej skuteczność zależy od pochodzenia danego urazu, ponieważ pochodzenie bólu może być spowodowane różnymi czynnikami. Neuromobilizacje badają przesuwalność tkanki nerwowej względem innych tkanek. Leczą zaburzenia ślizgowe tkanki nerwowej. Czynnikami utrudniającymi ruch są  miedzy innymi krwiaki , sklejenia opony twardej, obrzęki, nowotwory, deformacje kostne, guzy, zwłóknienia tkanki łącznej.

Terapia Butlera (neuromobilizacje) – co ma na celu

Neuromobilizacja ma na celu przywrócenie prawidłowej neuromechaniki. Jest to adaptacja układu nerwowego do zmian obciążeń . Przed każdą neuromobilizacją należy wykonać badanie pacjenta – sprawdzić odruchy, czucie głębokie i powierzchowne oraz wykonać testy napięciowe. Sprawdzić należy również funkcję mięśni wskaźnikowych. Jeśli testy napięciowe wychodzą pozytywnie znaczy to że występuję brak elastyczności, wtedy test napięciowy staje się terapią.  Technika nie może być dla pacjenta bolesna. Na początku czas wykonania techniki do ok 4 sekundy, w późniejszym czasie przedłużany jest nawet do 30 sekund. Najczęściej używanymi neuromobilizacjami są : neuromobilizacja nerwu łokciowego, pośrodkowego i promieniowego w kończynie górnej (ULTT) i nerwu kulszowego i strzałkowego oraz piszczelowego w kończynie dolnej (SLR, SLUMP test). Każdy z nich charakteryzuję się specyficznym ułożeniem kończyny dla testowania danego nerwu.

Terapia Butlera (neuromobilizacje) – dla kogo przeznaczona

Do terapii kwalifikują się osoby miedzy innymi : z rwą kulszowa, z bolesnym barkiem, zaburzeniami czucia. Należy pamiętać, że jeśli neuromobilizacja jest wskazana przy zszyciu nerwu nie należy wykonywać wtedy testów napięciowych. Po neuromobilizacji następuje obniżenie odczucia bólowego, rozluźnienie mięśniowe, polepszenie ukrwienia tkanki nerwowej, obniżenie napięcia układu współczulnego. Najlepsze efekty występują gdy neuromobilizacja jest stosowana razem z farmakoterapia i różnymi uzupełniającymi zabiegami fizjoterapeutycznymi.