Metoda PNF – krótka historia metody

Metoda PNF, czyli proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu (ang. proprioceptive neuromuscular facilitation) powstała dzięki współpracy fizjoterapeutki – Maggie Knott oraz neurofizjologa – Hermana Kabata w 1946 roku w Kalifornii. Knott i Kabat dostrzegli, że ruchy, które wykonujemy w życiu codziennym odbywają się nie tylko w jednej płaszczyźnie anatomicznej, lecz są o charakterze złożonym. Ruchy przebiegają trójpłaszczyznowo przez co stwarzają możliwość zaktywizowania jak największej liczby mięśni do wykonania określonej czynności, na przykład w obrębie tułowia.

Metoda PNF – na czym polega

Podstawą metody są zjawiska: opóźnionego wyładowania, sumowania się bodźców w czasie i przestrzeni, irradiacja, indukcja, unerwienie reciprokalne. Różnorodność technik mających zastosowanie w metodzie PNF pozwala na ułatwienie realizacji konkretnych celów terapeutycznych, które terapeuta ustala indywidualnie w poszczególnych etapach usprawniania, takich jak poprawa siły, wytrzymałości, ruchomości, koordynacji czy stabilizacji. Terapia obejmuje pozycję wyjściową, techniki, zasady główne oraz wzorce ruchowe. W metodzie PNF wyróżnia się grupy technik: antagonistyczne i agonistyczne oraz rozluźniające. Do technik antagonistycznych zaliczamy: dynamiczną zwrotność ciągłą, stabilizacją zwrotną, rytmiczną stabilizację. Natomiast do technik agonistycznych: rytmiczne zapoczątkowanie ruchu, powtarzane skurcze, odtwarzanie ruchu, kombinacja skurczów izotonicznych, rozciąganie na początku i w trakcie ruchu. Techniki rozluźniające to: trzymaj-rozluźnij oraz napnij-puść.

Metoda PNF – dla kogo jest wskazana

Metoda PNF stosowana jest w leczeniu i rehabilitacji pacjentów, którzy mają zaburzenia w obrębie układu kostno-stawowego, nerwowego oraz mięśniowego, a szczególnie osoby:

– po udarach mózgu, urazach rdzenia kręgowego, urazach czaszkowo-mózgowych;

– z chorobą Parkinsona, stwardnieniem rozsianym, chorobami móżdżku, polineuropatiami, stwardnieniem zanikowym bocznym, dystrofiami mięśniowymi;

– po zabiegach wszczepienia endoprotezy biodrowej lub kolanowej, rekonstrukcji więzadeł stawu kolanowego, po złamaniach kości;

– z zaburzeniami oddychania i połykania.

Jeśli szukasz skutecznej fizjoterapii lub masażu to zapraszamy.