Bóle ścięgna Achillesa, które nierzadko dotykają osób powracających lub rozpoczynających na nowo swoją przygodę ze sportem rekreacyjnym. Dzieje się tak nie przez przypadek – bóle tej struktury mają najczęściej charakter przeciążeniowy, co oznacza, że nasz organizm nie był przygotowany na taki wysiłek jaki mu zaoferowaliśmy. Ścięgno Achillesa, które przyczepia mięśnie brzuchate łydki oraz mięsień płaszczkowaty (który znajduje się pod mięśniami brzuchatymi) do guza piętowego działa podobnie jak sprężyna. Podczas czynności takich jak chód, bieg czy też skakanie ścięgno to pochłania energię, przechowuje ją, a następnie uwalnia pomagając nam wykonać kolejny krok lub skok. Każda z tych czynności wywiera pewien stopień obciążeń, na które każdy z nas ma również inną tolerancję. Poranna podróż do piekarni zapewne nie wyrządzi nam zbyt dużej szkody, natomiast jeśli osoba niewytrenowana poczuje wiosenny sezon i spróbuje ze znajomymi zdobyć szczyt pobliskiej góry – szanse na ból następnego dnia wzrastają.
Warto jednak zwrócić uwagę iż nie każdy ból ścięgna Achillesa jest taki sam.

Rodzaje bólu ścięgna Achillesa

● Ból na środku ścięgna Achillesa (około 4-6cm powyżej przyczepu przy guzie piętowym) – występuje on najczęściej u biegaczy, koszykarzy lub siatkarzy. Wynika on z przeciążeń poprzez stałe rozciąganie oraz napinania ścięgna w trakcie dynamicznych czynności takich jak bieg lub skoki.

● Ból w miejscu przyczepu ścięgna Achillesa do kości (przy guzie piętowym) – ból ten wynika nie tylko z przeciążeń, ale również z nadmiernej kompresji, nacisku ścięgna na kość piętową. Ten typ bólu mogą powodować czynności, które obciążają ścięgno Achillesa w zgięciu grzbietowym stopy, czyli takie jak bieg pod górkę, chód po piasku czy też same przysiady.

● Ból ościęgna – ból ten może być wywołany przez tarcie ścięgna Achillesa o otaczające go ościęgno. Wywoływać go mogą sytuacje które wymagają stałego napięcia ścięgna, aniżeli dynamiczne obciążanie. Przykładem takiej czynności może być długa jazda na rowerze.

Jak radzić sobie z bólem

1. Unikajmy czynności prowokujących dalszy ból w tym miejscu. Co ważne, nie znaczy to że nie mamy nic robić i nie ruszać się zupełnie. Brak ruchu również nie jest dla nas korzystny. Na początku możemy sprawdzić jakie ruchy wywołują u nas ból, od jakiego stopnia się on pojawia i wykonywać tylko te, które tego bólu nie prowokują.
2. Po momencie, gdy objawy nieco ustąpią, zacznijmy wzmacniać ścięgno od wykonywania ćwiczeń izometrycznych, mogą to być wspięcia na palce obunóż, a następnie jednonóż przytrzymane nawet do 45 sekund. Jeśli to będzie zbyt proste – można chwycić coś cięższego w ręce.
3. W dalszej kolejności powolne, kontrolowane wspięcia na palce – ten sam ruch, jednakże z tą różnicą że chcemy go wykonać w tempie. 3 sekundy wpięcia na palce, 3 sekundy zejścia w dół. Jeśli to nie będzie wywoływać bólu – możemy dorzucić do tego obciążenie.