Charakterystyka więzadła krzyżowego przedniego

Więzadło krzyżowe przednie (ACL – ligamentum cruciatum anterius)  jest mocnym stabilizatorem biernym wewnątrz stawu kolanowego. Biegnie ono od kłykcia bocznego kości udowej do przyśrodkowej części pola międzykłykciowego przedniego kości piszczelowej. Z racji swojego przebiegu, zapobiega ono szpotawieniu kolana oraz przesunięciom kości piszczelowej w przód względem kości udowej.  Wyróżniamy dwa najczęściej występujące mechanizmy zrywania więzadła krzyżowego przedniego – przeprostny oraz rotacyjny ku szpotawieniu kolana. Najwięcej urazów obserwuje się w trakcie uprawiania sportu ( aż 65%), a najbardziej narażeni są piłkarze oraz narciarze.

Więzadło krzyżowe przednie – diagnostyka oraz objawy

Objawem, który świadczy o urazie, jest uczucie „uciekania kolana” połączone z ostrym bólem i charakterystycznym „trzaskiem”. Początkowo ból jest na tyle silny, że sprawia, że nie można chodzić oraz opuchlizna, która stopniowo ustępuje, jednak pozostaje uczucie niestabilności kolana.W diagnostyce terapeuci oraz ortopedzi stosują testy takie jak „Pivot shift”, „szuflady przedniej”, „test leli” czy „Test Lachmana”. Wszystkie mają podobne założenie i badają przesuwanie się kości piszczelowej względem kości udowej, co jest łatwo zauważalne gołym okiem. By upewnić się, że na pewno doszło do zerwania więzadła, można się poddać badaniu artrometrem czy rezonansem magnetycznym. Po wykonaniu artroskopii bardzo ważna jest odpowiednia rehabilitacja by jak najszybciej przywrócić pacjentowi pełną sprawność. Okres ten możemy podzielić na 7 etapów.

Więzadło krzyżowe przednie – leczenie

W pierwszym (1-10 doba po zabiegu) zakładamy ortezę z ok. 10 stopniowym deficytem wyprostu. Skupiamy się tutaj na izometrycznym napinaniu mięśnia czworogłowego, elewacji kilka razy dziennie po ok. 15 minut oraz wprowadzamy chód w odciążeniu przy pomocy kul. Faza druga (10 dzień – 4 tydzień) zawierać będzie coraz więcej ćwiczeń – w elewacji kończyny, aktywujące mięśnie kulszowo goleniowe czy trójgłowy łydki. Można zacząć rozluźniać blizny oraz ograniczyć zgięcie do maksymalnie 90 stopni. Faza trzecia (4-6 tydzień) wprowadzać będzie coraz większe obciążenia osiowe, przysiady w lekkim odciążeniu oraz jazdę na rowerku stacjonarnym z obciążeniem do 45W. Faza czwarta (6-12 tydzień) – rezygnujemy z ortezy, reedukujemy chód i zaczynamy wprowadzać ćwiczenia jednonóż. Faza piąta (12 tydzień- 5 miesiąc) – wprowadzamy bieg, trening siłowy jednonóż oraz skoki. Faza szósta i siódma (po 5 miesiącu) mają na celu pełną symetryzację kończyn dolnych w kontekście siłowym i gibkościowym oraz trening specyficzny jak w uprawianej dyscyplinie. Ponownie oceniamy sprawność ACL artometrem oraz używamy m.in. platform dynamograficznych czy balansowych.

Jeśli szukasz skutecznej fizjoterapii lub masażu to zapraszamy.